اطلاعیه مرکزسنجش در خصوص ویرایش رشته-محل

اطلاعیه شماره 11- در خصوص ویرایش رشته – محل سی و نهمین دوره آزمون پذیرش دستیار تخصصی

به اطلاع کلیه داوطلبان مجاز به انتخاب رشته محل در آزمون پذیرش دستیار دوره 39 می رساند بر اساس تقاضای برخی از داوطلبین مبنی بر امکان ویرایش رشته محل ها و بنا به توصیه مقام عالیه وزارت مقرر گردید از ساعت 9 صبح روز سه شنبه 16/3/91 لغایت ساعت 9 صبح روز پنجشنبه 18/3/91 صرفاً افرادی که قبلا اقدام به انتخاب رشته محل نموده اند خواهند توانست فقط برای یکبار نسبت به ویرایش انتخاب خود اقدام نمایند. 

خوب فردا زمان ویرایشه وقراره خیلیهامون چند ماه دیگه رزیدنتی رو شروع کنیم؛ بخودم گفتم شاید جاش باشه که همینجا اتفاقی که چند روز پیش برام افتاد و مسایلی در این رابطه رو اینجا بازگو کنم :

مدتی بود که یه احساس سنگینی روی قفسه سبنه ام میکردم ولی محل نمیذاشتم تا اینکه چندروز پیش توی کشیک تصمیم گرفتم حالا که تو بیمارستان قلبم خوب یه ازمایش بشم ؛رفتم پیش یکی از متخصصین یه نوار قلب واسم نوشت خوب بود ؛گفت واسه اطمینان یه تست ورزش هم بشو رفتم تو قسمت مربوطه یکی از آشناهای قدیمی رو اونجا دیدم بغل دستش یه نفر بود که از فیگور و اطوارش حدس زدم که اونهم متخصص باشه بهش سلام کردم اون انگار که اصلا منو ندیده ؛نگاهشو معطوف کرد به مریض وبا تکبر خاصی شروع به ادامه صحبت با اون کرد ناگهان صحبت یکی از همکارا از ذهنم رد شد که چند مدت پیش بهم زده بود که  فلان متخصص وقتی کنارش هستی هیچ توجهی بهت نمیکنه انگاراصلا وجود نداری!! که بعدا متوجه شدم بله خود حضرت اقاست ؛کارش هم که تموم شد فقط به اشنای قدیمی که پزشک عمومی بود خداحافظی کرد وباز بدون هیچ توجهی ار کنار من رد شد؛ این برخوردش منو یاد برخورد یکی از همکلاسیهام با من انداخت  در چند سال پیش .

نزدیک امتحان دستیاری سال 87 بود که برای اولین بار دچار استرس آزمون شده بودم ودچار تپش دردناک قلبی شده بودم با خودم گفتم خوب میرم پیش دوستمون فلان فوق تخصص قلب که با این آقا هم همرشته بود ؛واتفاقا آوازش هم تو شهر پیچیده بود؛گفتم بهتر ازاونهم که دیگه نیست خودمو اماده کردم که یکی دوتا شوخی هم  باهاش بکنم اینوهم بگم که جانب ادب واحتیاط رو هم رعایت کردم و ویزیت رو هم پرداخت کردم وقتی وارد اتاق شدم دیدم داره با تلفن صحبت میکنه و دوروبرش هم چند تا مریض نشسته ؛هیچ عکس العملی از خودش نشون نداد گفتم شاید منو ندیده هنوز؛ گرچه بعید بنظر میومد؛تلفنش که تموم شد بازهم هیچ توجهی بمن نکرد ؛حالا دیگه مطمئن شده بودم که منو دیده بهش سلام کردم مثل فردی که بار اول کسی رو دیده باشه جواب سلام منو داد!!  بعد از معاینه با یک تکبر ویژه هم تشخیص خودشو بهم گفت ویادمه که  هنگامیکه از در میومدم بیرون با خودم عهد کردم حتی اگر بعدا بیماری پیدا کنم که معالجه اش فقط بدست این اقا باشه هر گز بهش مراجعه نکنم وباز یادم اومد که این رتبه یک رقمی کنکور توی دانشکده به تواضع و فروتنی معروف بود ولی بعد از ملاقات اخیر باهاش متوجه شدم که به تمام دوستان قدیمی همین برخورد زننده رو داشته.

نمی دونم که رشته روی شخصیت آدمها چه تاثیری میذاره که اینقدرممکنه انسان احساس تفاوت با دیگران بکنه ولی متاسفاته نمونه های نزدیکترش رو هم من تجربه کردم ؛کسانیکه با قبول شدن و متخصص شدن ارتباط خودشون رو با نزدیکان کم یا حتی قطع ویا بدتر از اون رفتار نصیحت گونه ویا تکبرامیز با اونها داشتند  .

یادم بحرف یکی از نویسندگان افتاد که میگفت  شما  شغل خودتون نیستید شمارشته خود نیستید ؛شخصیت شما دارایی شما نیست ؛مقام شما هویت شما نیست شما فقط خوتان هستید.

یادم افتاد بحرف کسانیکه از فرنگ برگشتن و میگفتن اونجا عنوان مطرح نیست فقط اینجاست که طرف رو با اسم شغلش صدا میکنن ؛دکتر ؛مهندس و...  گفتم شاید اشکال کار همینجاست!!!!.... 

                                                                                                             اهورا